Post od wujka

 Ten post piszę ja, wujek Szymka – Arek. Pisze ponieważ rzadko widuję Szymka, ale jestem ze wszystkimi jego sprawami na bieżąco z uwagi na pomoc w administrowaniu bloga. Ostatnie dwa dni udało mi się spędzić w rodzinnych stronach i co najważniejsze udało mi się widzieć kilka razy z Szymkiem. Jadąc na ten weekend miałem nadzieję, że tak właśnie będzie. W piątek widzieliśmy się krótko, ale już zauważyłem że Szymek zaokrąglił się na buzi i troszeczkę urósł. Pomimo że mało mnie jeszcze zna, już po chwili czuł swobodę bawiąc się, pokazując zabawki i biegając po całym domu.

 Sobota była najlepsza, Szymek nawet nie miał ochoty na popołudniowy sen tylko na całodzienną zabawę. Nie wiem ile to było godzin, ale mogę potwierdzić słowa mamy Szymka, iż ma on tyle energii, że ja i ciocia Kamila po kilku godzinach szaleństw byliśmy bardzo zmęczeni a Szymek nadal brykał. Były zabawy w chowanego, układanie klocków (właściwie demolowanie J) przegląd wszystkich zabawek, wyposażenia kuchennego i wszystkiego co mogło posłużyć do zabawy, a flamastry posłużyły do malowania wujka i cioci. Na szczęście w międzyczasie Szymonek dużo pije i je a przy tym wcale nie grymasi.  

 Szymek jest bardzo radosny, jak na swój wiek dużo rozumie, potrafi słuchać i szybko uczy się nowych słów (z tym akurat to trzeba uważać :-). Podczas zabawy bardzo uważaliśmy na cewniczek, który ma założony i który przypomina o chorobie Szymka. Mam nadzieję, że dalsze leczenie będzie jak najmniej bolesne dla Szymka i jak najszybciej pokona to cholerstwo, abyśmy znowu mogli się spotkać na całodziennej zabawie. Pozdrawiam Wszystkich ciepło a Szymka oczywiście najcieplej! 

Wujek A.